ความรีบร้อนมักนำความผิดพลาดมาให้เสมอ
ผู้มีความเพียรอย่างแรงกล้า เท่ากับสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง
การกล่าววาจากระทบผู้อื่น เหมือนคมมีดกรีดหัวใจ
หญิงขี้เกียจกับเตียงที่อบอุ่นย่อมแยกจากกันยาก
เรื่องราวของครอบครัวไม่ควรแพร่งพรายออกนอกเรือน
คบหากันเพราะรูปโฉม ความงามร่วงโรย ความรักก็สลาย
เมื่อฝ่ายหนึ่งไม่ต้องการ ทั้งคู่ก็ย่อมไม่เกิดทะเลาะกัน
อยู่บ้านอาศัยพ่อ แต่งงานอาศัยสามี เมื่อเฒ่าอาศัยลูกหลาน
จงเอาความรักบุตรภรรยาไปมอบให้แก่บิดามารดา
ภรรยาเพื่อน อย่าได้รังแกล่วงเกิน
มารดาที่อบรมดีคนเดียวมีค่าเลิศเท่าครูร้อยคน
พันคนก็มีเรื่องทุกข์พันอย่าง แต่มีทุกข์ไม่เหมือนกันสักคน
ปัจจุบันละเลยเรื่องเล็กน้อย ภายหน้าเสียใจอย่างใหญ่หลวง
การพูดจาไม่รู้จักถ่อมตน ธุรกิจก็ยากที่จะประสบผล
คนที่ไม่มีรอยยิ้มแย้ม อย่าคิดเปิดทำกิจกรรมการค้า
คนต้องมีกิริยาสุภาพ ดุจดอกไม้ต้องมีกลิ่นหอม
ผู้ชอบทะเลาะวิวาท ย่อมมีมิตรน้อย
ถอยสักก้าว ทะเลดูสวย ท้องฟ้าสดใส
อาศัยผู้อื่นอย่าเอาแต่ใจตน ต้องเรียนรู้นิสัยผู้อื่นไว้ด้วย
ผู้ไร้สัจจะ ถึงจะมีความสามารถก็ไร้ประโยชน์
มูลเหตุแห่งความเสียทรัพย์มาจากความเร่งรีบเสมอ
เดินพลาดเพียงก้าวเดียว อาจทำให้งานใหญ่พังได้
ผู้ไม่คิดการณ์ไกล มักประสบความทุกข์ยากเมื่อจวนตัว
บุคคลเปิดช่องให้โทษะครอบงำ ยังความวิบัติให้แก่ครอบครัว
กตัญญูเป็นการแสดงออกของจิตใจ อันสูงและประเสริฐ
ครอบครัวจะรุ่งเรืองอยู่ 2 ประโยค ขยันกับประหยัด
ความอดทนหลีกเลี่ยงทุกข์ภัยที่ใหญ่หลวงได้
เมื่ออยากจะรู้ความในใจเขา ต้องฟังเขาพูด
การมุสาเป็นก้าวแรกเดินเข้าสู่ประตูคุก
ผู้สูญเสียความซื่อสัตย์ เหมือนสูญเสียแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
ความอวดดีจองหองเป็นการเริ่มต้นแห่งบาป
โกหกเพียงครั้งเดียว ถูกสงสัยตลอดกาล
ผิดพลาดเพียงก้าวเดียว เสียใจไปตลอดชีพ
อารมณ์โกรธเข้าประตูหน้า สติปัญญาก็โผออกประตูหลัง
ปุถุชนหาใช่นักปราชญ์บัณฑิตไม่ ใครบ้างจะไม่ทำผิดเลย
คนดีเกลียดชังความชั่ว เพราะรักในคุณธรรม
ความหวั่นกลัวเป็นอุปสรรคการสร้างคุณธรรมทั้งมวล
ยามรุ่งเรืองไม่ประมาท ยามตกยากต้องอดทน
อย่าอวดตนเก่งกว่าผู้อื่น โลกนี้ผู้ที่เก่งกว่าตนนั้นมีมากมาย
คนตายส่งกลิ่นเหม็นหนึ่งลี้ คนเป็นส่งกลิ่นเหม็นพันลี้
ผู้มีเมตตาธรรมย่อมไร้ทุกข์ ผู้มีปัญญาย่อมไม่ลุ่มหลง
ยามให้ไม่ควรคิด ยามรับควรตอบแทนคุณ
ความอดทนรวมกับความกล้าหาญ ย่อมบรรลุสุขแน่นอน
ความอดทนเป็นต้นไม้ให้รสแสนขม แต่การให้ผลแสนหวาน
ผู้ที่สามารถควบคุมความโกรธไว้ได้ เป็นผู้มีปัญญายอดเยี่ยม
ร่างกายสมบรูณ์ไม่ต้องใช้ยาบำรุง จิตใจดีงามไม่ต้องกินเจ
จิตที่ยึดมั่นในพุทธธรรม ไม่มีมารปีศาจมารบกวน
กุศลกรรมที่ไม่มีอะไรใหญ่เท่ากับการให้ "อโหสิกรรม"
ทั่วปฐพีล้วนมีขุมทรัพย์ เพียงแต่รอผู้มีวาสนา
ปลูกต้นไม้บำรุงราก ปลูกฝังคุณธรรมบำรุงจิตใจ
คุณธรรมความดีไม่ได้อยู่ที่ลิ้น หากเก็บไว้ในใจ
คนมีคุณธรรมย่อมรุ่งเรือง คนถืออำนาจย่อมหายนะ
ใคร่ครวญต้องช้าๆ ลงมือต้องรวดเร็ว
ต้องเคารพตนเอง มิฉนั้นแล้วจะไม่มีใครเคารพท่าน
เหนือภูเขายังมีภูเขา เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน
คนมักตายเพราะทรัพย์เป็นเหตุ นกมักตายเพราะเหยื่อ
คนที่มีปัญญาเห็นแก่ตัว สู้คนโง่ทำเพื่อส่วนรวมไม่ได้
คนดีมักถูกรังแก ม้าดีมักถูกควบขี่
การวางเฉยเป็นมารยาทที่ดี แต่มากนักเป็นคนลับลมคมใน
การไม่สามารถแยกดีชั่ว เป็นบุคคลน่าห่วงใยที่สุด
คบคนดีควรผ่อนปรน คบคนชั่วควรระวังกวดขัน
โชควาสนาติดตามคนกล้า เคราะห์กรรมตามหลังคนขลาด
ผู้กระทำการใหญ่ ย่อมไม่ถือสาคำตำหนิเล็กๆน้อยๆ
โรคภัยเข้าทางปาก ภัยพิบัติออกจากปาก
ความขี้เกียจ คือสุสานฝังคนเป็น
อาศัยโชควาสนา หรือจะสู้ความสามารถของตนได้
ระยะทางพิสูจน์กำลังม้า กาลเวลาพิสูจน์จิตใจคน
อย่ารังแกคนยากจน อย่าหยิ่งยะโสในความมั่งมี
ผู้รอบรู้มักถ่อมตน ผู้โง่เขลามักยะโส
บุรุษอัจฉริยะอยู่ที่ปาก อาชาดีอยู่ที่ฝีเท้า
คนซื่อสัตย์พูดคำใดถือเป็นสัญญาคำนั้น
หนทางนั้นคดเคี้ยว แต่เหตุผลนั้นเที่ยงธรรม
ของมีพิษห้ามกิน ของผิดกฎหมายห้ามทำ
ปัญญาชนควรสนิทไว้ แต่ไม่ใช่ต้องตามเขาไปเสียทุกอย่าง
ความรู้ทำให้รู้จักถ่อมตน ความไม่รู้ทำให้จองหอง
กิจการทั้งมวล ความซื่อสัตย์สำคัญที่สุด
ภายใต้ฟ้าไม่มีสิ่งใดมาก สำหรับผู้มีใจพากเพียร
มารยาทดีงามต่อคน เป็นสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด
มูลรากของความชั่วร้าย มาจากความเกียจคร้าน